جلیقه ضد گلوله ای که هزینه میلیون دلاری داشت

Fr. Kazimierz żegleń از یافته های Goodfellow برای ایجاد جلیقه ضد گلوله ساخته شده از پارچه ابریشمی در اواخر قرن نوزدهم استفاده کرد که می تواند دور نسبتاً کند از اسلحه های پودر سیاه را متوقف کند.

خرید جلیقه ضد گلوله در سال 1914 800 دلار آمریکا هزینه دارشت با توجه به نرخ ارز 20.67 دلار/1oz-au در آن زمان، معادل 50،000 پوند در حدود سال 2016، بیش از میانگین درآمد سالانه.

جلیقه مشابه، ساخته شده توسط مخترع لهستانی جان Szczepanik در سال 1901، جان آلفونسو XIII اسپانیا را هنگامی که توسط یک مهاجم شلیک شد، نجات داد.

تا سال 1900، گانگسترهای ایالات متحده برای محافظت از خود 800 دلار جلیقه ابریشمی پوشیده بودند.

در 28 ژوئن 1914، Archduke Franz Ferdinand از اتریش، وارث تاج و تخت اتریش مجارستان به طرز فجیعی شلیک شد و باعث جنگ جهانی اول شد.

علیرغم داشتن جلیقه ضد گلوله ابریشمی، که آزمایش شده توسط Armories سلطنتی انگلیس نشان می دهد احتمالاً گلوله ای از آن دوره را متوقف کرده است و با وجود آگاهی از تهدیدهای احتمالی برای زندگی وی  از جمله اقدام به ترور عموی خود چند سال قبل، فردیناند نمی پوشید او در آن روز سرنوشت ساز.

با این حال این نکته بیشتر به دلیل اینکه Archduke در گلو شلیک شده است، عمدتاً اشتباه است. مبارزان جنگ جهانی اول جنگ را بدون هیچ گونه تلاشی برای تأمین زره های بدن به سربازان آغاز کردند.

شرکت های مختلف خصوصی لباس های محافظت از بدن مانند سپر بدنه Birmingham Chemico را تبلیغ می کردند اگرچه این محصولات به طور کلی برای یک سرباز متوسط بسیار گران بودند.

اولین تلاش های رسمی برای راه اندازی زره های بدنه در سال 1915 توسط کمیته طراحی ارتش انگلیس، به ویژه سپر بمب افکن برای استفاده از خلبانان بمب افکن که از گلوله های ضد هوایی و تکه تکه شدن در هوا محافظت نشده بودند انجام شد.

هیئت آزمایشی آزمایشی همچنین مواد بالقوه برای زره های ضد گلوله و قطعه مانند صفحه فولادی را بررسی کرد.

یک گردنبند با موفقیت در مقیاس کوچک (به دلیل ملاحظات هزینه) صادر شد که از گردن و شانه ها از گلوله هایی که با سرعت 600 فوت در ثانیه با لایه های درهم تنیده ابریشم و پنبه سفت شده با رزین محافظت می کردند محافظت می کرد.

سپر بدنه Dayfield در سال 1916 وارد خدمت شد و یک سینه بند سخت سال بعد معرفی شد.

خدمات پزشکی ارتش انگلیس تا پایان جنگ محاسبه می شود که در صورت صادر شدن زره های مؤثر، می توان از سه چهارم از صدمات نبرد جلوگیری کرد.