خوردن آویشن پهن موجب سفیدی دندان هایتان می شود

آویشن که بومی حوزه مدیترانه است، خاک های خشک، صخره ای و با زهکشی خوب را دوست دارد. گرما او را نمی ترساند: او می تواند دمای بسیار بالا را تحمل کند.

تاریخ استفاده از آویشن پهن حداقل به دوران باستان باز می گردد. مصریان از آن در مراسم مومیایی کردن خود استفاده می کردند، هم به خاطر قدرت حفظ آن و هم برای محافظتی که از آن در زندگی پس از مرگ برای متوفی انتظار داشتند.

یونانیان نیز این قدرت محافظتی در برابر ارواح شیطانی را به او قرض دادند و آویشن را در مکان های عبادت خود سوزاندند. در روم باستان، این مفهوم شجاعت بود که آویشن اساساً برای سربازان ارتش روم و برای گلادیاتورهای بازی‌های سیرک منتقل می‌کرد.

بعدها، مخصوصاً در زمان اپیدمی های بزرگ قرون وسطی، آویشن را برای محافظت در برابر بیماری بر روی خود حمل می کردند.

همچنین به طور گسترده ای برای محافظت از کالاها در کشتی ها یا در فروشگاه ها در برابر موش ها، کرم ها، حشرات و پوسیدگی استفاده شده است.

همچنین قبل از تبدیل شدن به یک چاشنی ضروری در غذاهای پرووانسالی، نمک یا لیمو را در نگهداری مواد غذایی، به ویژه گوشت، تقویت کرد.

اگر آویشن بیش از 100 نوع مختلف داشته باشد، Thymus vulgaris (که خود شامل 7 نوع شیمیایی مختلف است) است که امروزه بیشترین استفاده را دارد.

آویشن اشباع شده که کمتر شناخته شده و کمیاب تر است، اما در برخی از فهرست ها قدرتمندتر است، اغلب در اسانس موجود است.

فضیلت های آویشن، اما رویه تاریخی در بسیاری از کشورها و دانش همگرای بسیاری از کارشناسان منجر به شناسایی برخی از سنتی های آن شده است. مصارف دارویی

آلمان در سال 1978 کمیسیونی را ایجاد کرد که به ارزیابی داروهای گیاه درمانی اختصاص داشت، “کمیسیون E”. این کمیسیون تشخیص داد که آویشن در درمان علائم برونشیت، سیاه سرفه و التهاب مجاری تنفسی موثر است.

در همین حال، WHO استفاده از آویشن را برای درمان سوء هاضمه و برخی اختلالات گوارشی و همچنین لارنژیت و التهاب لوزه ها ذکر می کند.

خواص ضد عفونی کننده آن، آن را به یک ماده ضدعفونی کننده بسیار خوب برای کره گوش و حلق و بینی و برونش ها تبدیل می کند. در صورت التهاب حنجره، رینیت، سینوزیت، برونشیت، سرفه باید فورا مصرف شود آویشن اغلب به بیماران آسمی نیز کمک زیادی می کند.