سس فلفل قرمز ممکن است تند، شیرین یا ترکیبی از آنها باشد و ممکن است با سس تند تفاوت داشته باشد زیرا انواع شیرین یا ملایم زیادی وجود دارد که معمولاً در سس های تند وجود ندارد.
انواع مختلفی از سس چیلی تای دلوسه شامل شکر در تهیه آنها می شود، مانند سس فلفل دلمه ای شیرین تایلندی و آگر دولسه فیلیپینی، که به طعم آنها شیرینی می بخشد.
گاهی اوقات سس فلفلی با گوجه قرمز به عنوان مواد اولیه تهیه می شود. بسیاری از سس های فلفل قرمز در مقایسه با سس های تند، بافت و ویسکوزیته ضخیم تری دارند.
خمیر چیلی معمولاً به خمیری اطلاق می شود که ماده اصلی آن فلفل چیلی است. برخی از آنها به عنوان یک ماده پخت و پز استفاده می شوند.
در حالی که برخی دیگر برای طعم دادن به یک ظرف پس از آماده سازی استفاده می شوند. برخی از آنها با لوبیا تخمیر می شوند، مانند دوبانجیانگ چینی، و برخی با لوبیای تخمیر شده پودر شده، مانند گوچوجان کره ای، تهیه می شوند.
سس ها و رب های فلفل قرمز را می توان به عنوان سس غوطه وری، لعاب پخت و پز و ماریناد استفاده کرد.[4][6] بسیاری از انواع تجاری از سس و خمیر فلفل قرمز تولید انبوه وجود دارد.
روغن چیلی یک طعم دهنده متمایز سیچوان است که عمدتاً در غذاهای سرد و همچنین در چند غذای گرم یافت می شود. روغن چیلی با ریختن روغن داغ روی یک کاسه فلفل چیلی خشک که معمولاً مقداری فلفل سیچوان به آن اضافه می شود، درست می شود.
روغن بعد از حداقل چند ساعت خیساندن در روغن داغ، طعم و عطر فلفل قرمز را به خود می گیرد. هرچه فلفل فلفلی ریزتر آسیاب شود، طعم آن قوی تر است .
سس های چیلی چینی معمولاً به صورت خمیر غلیظ هستند و به عنوان سس غوطه ور یا در سرخ کردن هم زدن استفاده می شوند.
